Κριτική προσέγγιση

Στο βιβλίο

«ΟΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ»

Του ΚΩΣΤΑ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

εκδόσεις ΕΚΑΤΗ 2020

Γράφει η Χρυσοβαλάντου Τσιρώνη (Βάλη Τσιρώνη)

Η Χρυσοβαλάντου Τσιρώνη (Βάλη Τσιρώνη). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ νομική στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κ έχει την ειδικότητα της εισαγγελέως Εφετών κ της Εισηγήτριας στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι λογοτέχνης, εχει εκδώσει πάνω από 17 βιβλία ποίησης και Υπεύθυνη ηλεκτρονικής ύλης του περιοδικού ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Λογοτεχνίας (υπό την αιγίδα της Ουνέσκο), Διευθύντρια του διεθνούς λογοτεχνικού περιοδικού NOVELTY WAVE (που εκδιδόταν από την ΟΥΝΕΣΚΟ στο Παρίσι) έως το 2012. Από το 1993 είναι μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος (μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού) κ έχει βραβευτεί με πολλά διεθνή κ ελληνικά βραβεία λογοτεχνίας καθώς και από την Ακαδημία Αθηνών.

Ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, είναι ένας λογοτέχνης που έχει ασχοληθεί με όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου, από ποίηση και διήγημα, ως μελετήματα κλπ. Το ευχάριστα παράξενο με αυτό το λογοτέχνη είναι πως από όσα γράφει τίποτε δεν μοιάζει στο ύφος με το άλλο. Εννοώ δηλαδή ότι κάθε ποιητικό του βιβλίο έχει άλλο χρώμα έκφρασης, εκφοράς του λόγου, ποιητικού ύφους που χαρακτηρίζει τους γράφοντες και που δεν συνδέεται με το προηγούμενο από άποψη ωρίμανσης της γραφής ή των οργάνων της τέχνης του όπως σε όλους τους τεχνίτες του λόγου. Κάθε πεζό βιβλίο του επίσης έχει άλλο στυλ γραφής, που δεν είναι ενιαίο στα βιβλία του…Θα έλεγα για να δώσω και στον αναγνώστη να το καταλάβει, πως είναι σαν να γράφουν πολλοι άνθρωποι μαζί τα βιβλία του Κώστα Ανδρουλιδάκη, τόσες αποχρώσεις λεκτικές και υφολογικές υπάρχουν μέσα σε αυτά που είναι σαν να μην βγαίνουν από την πένα ενός και μόνο λογοτεχνη. Κι αυτό διοτι το προσωπικό ύφος κάθε λογοτεχνη είναι μοναδικό, το ανακαλύπτει πρώιμα συνηθως ο γραφοντας και τον ακολουθεί έστω και υποβόσκοντας και σχεδόν αθέλητα πάντα σε όλα του τα γραψίματα. Στην περίπτωση του Κώστα Ανδρουλιδάκη κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σε κανενα βιβλίο του ή μελέτημα του.

Στο βιβλίο του αυτό, στις «ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ» που μας δίνει ένα γεμάτο βιβλίο με διηγήματα σχεδον 245 σελίδων συμβαίνει για μια ακόμη φορά το ίδιο. Ο Κώστας Ανδρουλιδάκης μας υπογράφει εδώ ένα άρτιο κειμενικά βιβλίο, που δεν εχει κανένα ελάττωμα λογοτεχνικό. Ουτε διδακτισμούς, ούτε πουπουδισμούς, ούτε βερμπαλισμούς, ούτε φωναχτές σκέψεις, ούτε απλοικότητες, ούτε περίτεχνες επεξηγήσεις, ούτε χαώδεις περιττλογίες.

Σφικτή δεμένη αφήγηση, που κρατάει μόνο τα εντελώς απαραίτητα και επικοινωνεί άμεσα τα νοήματά της, χρησιμοποιεί μια γλώσσα ρέουσα, ακολουθεί τη μυστική διόδευση προς εκείνον που τον διαβάζει.

Αν και το θέμα του βιβλίου είναι ενιαίο και δύσκολα σχετικά διαπραγματεύσιμο αφού ασχολείται με σιδηροδρομικά θέματα που όπως μας έχει αφήσει ο Κώστας Ανδρουλιδάκης να εννοήσουμε από το σύντομο βιογραφικό του σημείωμα στο αυτί του βιβλίου ξέρει να το διαπραγματευτεί με επάρκεια καθώς υπήρξε Αρχιμηχανικός στον ΟΣΕ, ωστόσο δεν υπάρχουν χασμωδίες, αυτό το θέμα επέλεξε να γράψει και σε αυτό εμμένει σταθερά σε όλα τα διηγήματα του βιβλίου, αφηγούμενος προσωπικές του ιστορίες, ιστορίες που άκουσε, ιστορίες που ίπταντο υπεράνω, ιστορίες που καταγράφτηκαν στα εντός του.

Πρόκειται για ένα πολύ ειδικό θέμα είναι η αλήθεια. Από εκεινα τα θεματα που καμμια φορά ο συγγραφέας κινδυνεύει να γίνει κουραστικά υποκειμενικός. Δεν συμβαίνει όμως εδώ.

Τα διηγηματα του βιβλίου αυτού διερμηνεύουν έναν κόσμο μέσα στον κόσμο, διερμηνεύουν τον κόσμο εκείνον που έχει ορισθεί στην υπηρεσία της μεταφοράς του κοινού που από απρόσωπος και ψυχρός εδώ διαγράφεται προσωπικός και συνιστά μια καθημερινότητα ανθρώπινη χωρις σοβαροφάνεια με όλα τα τρωτά της και τα συνδηλωτικά της βιωτής της.

Μέσα σε αυτές τις σιδερένιες γραμμές που βογγούν οι αμαξοστοιχίες, άνθρωποι γελούν, ερωτεύονται, πονάνε, παράγουν έργο, συνδιαλέγονται. Ανθρωποι σαν όλους εμάς με τις ιδιαίτερες ανησυχίες και τις ευγενέστερες προσδοκίες από τη ζωή. Ετσι μαθαίνουμε για το «ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΡΑΓΑ», για το «ΖΗΤΙΑΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ», για τη «ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ» που συνέβη, ακόμη και για εκείνον το ποιητή τον Αθω Δημουλά που εργαζόταν κι εκείνος στους σιδηροδρόμους και που ο Κώστας Ανδρουλιδάκης τον είχε γνωρίσει και του αφιερώνει ένα ολόκληρο διήγημα στο βιβλίο με τίτλο «ΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΘΟΥ ΔΗΜΟΥΛΑ».

Μεσα από το βιβλίο αυτό λοιπόν του Κώστα Ανδρουλιδάκη, χτίζεται λογοτεχνικά και λεκτικά και αφηγηματικά και αφήνει να διαφανεί το πρόσωπο κι όχι το προσωπείο που αιώνες τώρα φορά μια ολόκληρη κοινωνία, χειροπιαστή, πραγματική και πάντα λανθάνουσα μεσα στην κοινωνική οργάνωση του κόσμου και που ο συγγραφέας μας καλει να τη γνωρίσουμε καλύτερα στο ορισμένο γεωγραφικό πλάτος αυτού του βιβλίου. Και τα καταφέρνει άριστα. Και με ευαισθησία.