Ένα κειμενο τουΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΑΡΟΥαπό τη Μελβούρνημε τίτλο“Από το φεριπείν στο επανιδείν”στα ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΑΡΟΣ

Ο Χρηστος Νιαρος ασχολείται επαγγελματικά, με το χωρο των ταξιδιών και των εισητηριων ενώ για πολλα χρονια, ταξιδεύει στο χωρο της γραφης. Εχει ασχοληθεί παράλληλα, με την επαγγελματική του πορεία και με το τύπο και την ραδιοφωνία στη Μελβουρνη, μόνιμος κάτοικος, στην δεύτερη πατρίδα πια , εδώ και δεκαετίες. Κειμενα του βρίσκονται στο διαδίκτυο ,στη Ελλάδα , στη Γερμανία, στο Καναδά και σε περιοδικά εφημεριδες.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΑΡΟΣ

Από το φεριπείν στο επανιδείν

Ακριβά δίπολα, σχεδόν μαγνητικά έλκονται και απωθούνται αυτές οι δύο λεξούλες
μεταξύ τους με μιά ιδιαίτερη οικειότητα
στα μεταξύ μας κοντινά και μακρινά
τα μικρά απωθημένα τους, μισό ειπωμένα, ανέκφραστα με κοιτάνε
λακωνικά, κυνικά και στωικά με ακούνε
υπομένουν ,περιμένουν, αναμένουν
ένα νεύμα, μια λέξη, μια γεύση
το ένδιαμεσό τους να γεφυρώσουν ,να προσδιορίσουν
με ειπωμένη, χιλιοειπωμένη,χιλιοπερπατημένη
συνταγή γνώριμης δοσολογίας υλικών
ίσως και εξαρτημένη, από κάποια τύχη
άραγε από τι,αναρωτιέμαι
με τραβούν και με φέρνουν στα μέτρα σου
τα οριστικά και τα αόριστα να ξανααγγίξουν
μάλλον στα μισά τους απλώνονται τα χέρια
οι λέξεις γίνονται δίκοπα μαχαίρια
τροχίζουν σιωπές, κόβουν δρόμους και στενά
ποιός τους δίνει την φωτιά, ποιός τις λιάζει, πώς ξημερώνονται
από ποιό χτές επιστρέφουνε ξενυχτισμένες
ερωτοαπαντήσεις της στιγμής
φεριπείν τι παράδειγμα θα δώςουν στην νύχτα μου που έρχεται
αφού δεν την γνωρίζω
και από ποιό επανιδείν να την πλησιάσω
από συνήθεια και ανάγκη υπάρχω
από λίγα όνειρα κρατιέμαι τόσο καιρό
δεν πλησιάζω τις λέξεις αυτές
τα ναι, τα όχι τους, πιθανοί υπολογογισμοί που έρχονται και φεύγουν
απίθανοι οι συνδυασμοί τους καμιά φορά ανάλογα έλκουν και ελκύονται
έτσι είναι και οι συναντήσεις και οι κουβέντες πιά της εποχής
πόσο άραγε και πως μετράς τις αντοχές και τις αποστάσεις τους
με ποιά κριτήρια και ποιά αδυναμία βαραίνει πιό πολύ
όταν ανάμεσα σε αυτές τις λεξούλες συνυπάρχεις
με φωνές αμίλητες καί σιωπές λαλίστατες
γιατί και οι αντοχές είναι αποστάσεις
και υπάρχεις εκατέρωθεν τους
λες και παίζεις κρυφτό και κυνηγητό μαζί και χώρια τους
πάντοτε τα εκατέρωθεν σοβαρά παιγνιδίζουν
σαν του καιρού της μελβούρνης τα πρόσωπα
προσωπεία συνήθειας με τα χρόνια
που συμβιβάζεσαι και μαθαίνεις
ξεκινάς με φανέλακι και καταλήγεις με ομπρέλα
μην αλλάζουμε όμως θέμα
όταν ο καιρός το επιτρέπει λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω
έτσι για να έχει κάποιο ενδιαφέρον
όχι οι διπολισμοί των λέξεων δεν είναι για του καιρού τα γυρίσματα
όταν τους εκφέρεις
να προσέχεις και τις δύο πλευρές τους
υπάρχει το ενδεχόμενο το δικό σου επανιδείν
να είναι το φεριπείν μου
μην μπερδεύομαστε με μαγνητισμούς της οκάς και των ορθίων καθισμάτων
έτσι λέγονται αυτές οι λεξούλες
στα όρθια ,στα βιαστικά
κάτι περιμένουν
όταν τις βάζεις κάτω όμως
στο τραπέζι φεριπείν
τι θυμάσαι από το επανιδείν;
και αντιστρόφως
βλέπεις,μάλλον δεν βλέπεις, δεν ακούς
μιλάω μόνος μου
με τις λεξούλες αυτές
σαν πρόσταγμα και αγγελία
μην παίζεις με τις λέξεις
όταν σε τραβάνε σαν μαγνήτες
οι πόλοι τους
σε κρατάνε
όσο σε αντέχουν
νύχτες και μέρες
αν τις αντέχεις
ειδικά τις νύχτες
στις χιλιοειπωμένες,στις μισές
τα επανιδείν
έλκονται και απωθούνται
παντός καιρού
από τα φεριπείν
και λαβαίνουν τα μέτρα τους.

******